SONUNCU DÜNYA......eski uykunun yeni düşü gül reçeli kokusuyla dursana odada......! kucağına yatır pembe dürülü bulutları sen diğer aklımın tersinde açarken tüm çiçekler neden hep düzüne işleniyor bahar saçlarında cır cır böcek ayı sağanak tramvaylar düşüyor gözlerinin raylarından bir diyorum şah/damar çıkıp gelse sokağın dörtgen yerinden o zaman aşk harcanamaz peşin peşin yüreğe akıtılır yağmurda..... sırat karşı pencerede kurduğum düşlerin rahmi düşün diyorum düşün artık çığlık saçarak geceye delilik bin pişman akıllı siyah/larımda palyaço yüzünü çıkar at diyorum eskici berduş acılarda..... isminin tek harfinde bağlaç kuran çingene gibisin çıngıraklı bir resmin en önde duran yılandan bir önce tuhaf bir ayrıntı duraksarken tıkanmış bulutlar çarşısında caddeler kelebek ömrünü andırıyor ha son geldi ve ilk gitti noktasında virgül ağlıyor......... intihara meyilli dünya kopuk hayaller rıhtımında astı sesini lal doğacak doğacı bebek ve irin bir ekim sığınacak kuşkulu bir öyküye.... karmaşık geliyor değil/mi harfler o zaman hoşçakal...! |