Annem ve Herkese...
Konmasın kuşlar pencereme
yağmurlar usul usul yağmasın bedenim üşümesin çorak kalsın düşlerim mavi gökyüzünü de istemiyorum anne gece bana yeter ölüm yakındır elbet sokak çıkmazlarındayım her yer toz toprak işte anne düşlerim bile yok söylediğimiz türküler sana hediye ben küçücük kalıyorum senin gözünde ben büyüdüm merak etme tek başıma da yürürüm düşersem bir gün o da benim ödülüm. ellerine güveniyorum anne saçlarımı okşadığın ellerine ve mis kokan kucağına her şey varır olacağına ben kalacağım kafesimde cezam bu artık.......... beni anlamayan herkese selam ve sitemle yazamıyorum!!! Aybüke |
Öğrendim..
Düşmeden yürümeyi..
Artık ellerimde ceplerimde..
Seni affettim anne..