BİLEYDİN
Bir yara ihanet her dem kanayan,
Sevgi bağlarıdır yalanla oyalayan, Bir yanılgıysa bu sonu bulmayan, Yastığın taş olsa toprak olsa ne? Sabaha insan bir dost arıyor, Varsa yarasını kolay sarıyor, Acıları kendim ektim sanıyor, Evlat bile ırak gönül yanıyor. Şimdi yaşamımdan umudu kessem, Marmara üzerinde kuş gibi gezsem, En sevdiğim oğluma umut dilesem, Usuna düşmem ki şu anda ölsem. Eski düşlerim hep umut bezeli, Unuttu kardeşlerim sanki ezeli, Bir başına bıraktın ya beni Rizeli, Anlıyorsun yaşamı parkta gezeli. Mezarına gitsem yalnız değilsin, Çocukların önceden yerimi kaptı, Babam geldiğini nereden bilsin? Desene kalanlar beni de sattı. Boşunamı bana mert oğul dedin, Bunca yaşamımda beynimi yedin, Bari bir hatır bırakarak gideydin, Yaşam çok zor bari bunu bileydin |