ABC
Bu son demidir şiirin
Öznesiz ve yüklemsiz kalan Ne kadar cümle varsa Topluyorum hepsini bir bir Yüksek bir dağ başından aşağı Bırakıyorum Rüzgara yoldaşlık etsin diye Çünkü bilirim artık Hiç bir söz,hiç bir kelime Isıtmaz artık ruhumun boş odalarını Heba olmuş bir hayattan geriye kalan Avutulmaya çalışılmış Çocuk gözyaşlarıdır artık Turnalara çoktan selam ettim Katarlanıp gökyüzünde uçabilsinler diye Bizde eksik olan birşey var sevgili Hüzünden bozma mutluluklar mı desem? Yarım kalmış türküler mi desem Yada artık adını koyamadığımız Çalıntı hayatlar mı? Gel seninle en iyisi Turgut abimizinde dediği gibi ’’Göğe Bakalım’’ |