yamalı bohça gibi katmer katmer bir yürek
yalın yazıyorum acılarım karmaşık olsa da
işte kalemim elimde
olmasaydı bu yeti verene şükür
oh be biraz olsun dinecek buhranlarım

zifiri bir zehir tadı dünya zindan
çok mu umut bağladım değmeyen masallara
çek çek bitmedi şu bende ki cefa
çiziyorum zamana yaşıyormuş gibi sefa

takvimlerden Eylül akıyor
ondan mıdır gözlerimin buğusu
yoksa acılar Eylülde daha bir fazla mı yoruyor beni

daha dün dinliyordum geceyi temaşa ederken gökkubbeyi
yıldızlar kayıyordu gözlerimin içinde
ateş böcekleri oynaşırken cırcır böcekleri raksa davet ediyordu kelebekleri
mutluluk muydu bu gördüğüm tablo
yoksa hazan saatlerinin zil sesi miydi?

bunca güzellik varken tuvalde
neden karardı bu resim

oysa ki küçük avuntular mutlu ediyordu beni
mütevaziydi beklentilerim
öyle uçuk kaçık renklerle yoktu benim işim

sağıyor şimdi gözlerim yağmurları
mevsimi aslında
çünkü her Eylül bu zamanda
gelenek oldu akmak hazan iklimim sonbahara

/ah Eylül susma haykır şu sende ki şiirleri bak kuruyor ağaçların yeşil elleri yoksa hazanın rengi sarı diye mi sarardı yüzümün de pembe rengi?/