Gecenin hüznünde dolanıyor silik bir ay halesi
Bir de kemanın tellerinde
Hüzünlü bir aşk nağmesi
Güneşli günlerin rengi düşmüş gecenin mavisine
Küskün yıldızlar göz kırpıyor
Mutluluk rüzgarları vursa da kıyılara
Dalgaların çığlığında
Bir derin ah susmalar.

Gecenin dilinde nağmeler
Nefes nefes hava soluyor gece
Ferman gibi yazılmış fırtınanın öfkesine özlemler
Ayın soluk yanağına umut üflerken rüzgarlar
Yıldızların tılsımında tutuklu kalıyor hayaller
Bir gülü kanatsa da ay kesiği yaralar
Bir tatlı hüzün sanki
Sevinç sevinç arzular.

Hüzün göçüyor yavaşça başka bir aleme
Yeşile çalıyor gece
Ayın şavkı eğiliyor, öpüyor gözünden mehtabı
Leyla mecnun misali
Süzülüyor gecenin deryasına
Kaderini arıyor sanki vuslat hasretinde
Billur damlalar dökse de sırça sarayında
Bir demet menekşede gizli
Çiçek çiçek duygular.

Gül döküyor şimdi ağlarken yağmurlar.
Yetim bir çocuk gibi süzgün geç kalan baharlar
Umarsız yalnızlıklara gizleniyor
Saklambaç oynayan haşarı umutlar
Bir ömür sobelenmeyi beklese de
Düş kırığı sevgilerde rüyaları süslüyor
Şiir şiir masallar.


Yüksel Beyocaktan