bizim bir sokağımız var
ağzı pis
kaldırımları baldırı çıplak
evleri gökkuşağı grisi
balkonsuz
naylonsuz

bizim bir sokağımız var ki
yetişen tek çiçek
intihar menekşesi

onları da kedilerle çocuklar
kedili çocuklar
veya çocuklu kediler sağ komaz

bilirsiniz bu sokağı
hani ismi
Çirkin Şairler Sokağı

üç dörtlük üzerine kurulu
en az beş defa terk edilmiş
on kez çiğnenip geçilmiş
tüm yangın çıkışları
önceden
ikinci bilmem ne zamanında
(bilmezden geliyorum evet)
tek tek belirlenmiş

bilmezden gelmeyiniz n’olur

(halbuki evet
saçlarınız bulut bulut dağılıp da
bir şeyleri
misal bir ateş böceğini
neden yanıp da tutuşmadığını
bilmezden geldiğinizde ne güzelsiniz

(lakin ben, sol göğsünüzdeki
masallardan kalma doğum lekesini
bilmezden gelir miydim

(neden doğum lekesi
siz de anlam veremezdiniz
doğumun leke bırakabileceği
yatmazdı aklınıza

(parantezleri kapa)

aşağı kent evrimi)))

günün birinde sokağımıza yağmur düşer
aceleyle toplanır, çamaşır iplerinden şiirler
kıraathane hınca hınç dolar
reklam panolarına vurur Amerikan otomobiller
önümüzde
durup dururken
onca yağmura rağmen
yanar otuz beş milimetre negatifler

yağmurun gidişinize tesadüf etmesi
gideceğinizi haftalarca bilmezden gelmeniz
yazdıklarımı yavanlaştırmak dışında bir işe yaramaz