''yazılmamış
okunmamış
söylenmemiş
bir şeyler kalsın istedim sana dair
içimde..''

Etkili bir giriş olmuş şiire.
Şiiri, şiir gibi değil de,
yüreği ile okuduğunda insan,
gerçekten çok etkileyici oluyor bu bölüm.
''Sana ait bir şeyler kalsın içimde, paylaşmadığım!...''
Gerçekten güzel ve düşündürücü...
Galiba gerçek hayatımızın realitesi bu...
Hepimizin içinde, paylaşmadığımız hatıra kırıntıları çoktur.

Çok samimi bulduk şiiri biz, yürekten sökülüp gelişini izledik kelimelerin...
O kadar sıcak, o kadar sade...
Ne yazmalı?
Şiir, şiir olsun diye yazılmamış gibi...
Hissederek yazılmış, yaşanmış cümleler sanki...
Azerbaycan sabahlarının bu serin ve rüzgarlı saatlerinde,
yüreğimizi ısıttı şiir.
Mahzun tebessümlerin gölgesini düşürdü dudaklarımıza.
Ayrılığın, yalnızlığın mahzunluğunu işte...
Güzeldi güzel...

Yürek;
sıtmalanmışsa bir kez
ısıtmak için ilahi bir aşk gerek
gönlün gerkefinde
muhabbeti nakış gibi işlemek gerek

Aynen öyle; bazen kaneviçe gibi işleyip dantela gibi örmek gerek...