''Hülya sokağına açılan pencerem, kapım, merhaba!...''
Sokağımda gezinen yağmurlu sonbahar sabahlarına da merhaba...
Mahmur gözlerime düşürdükleri hüzün ve ayrılık tadına da merhaba...

Merhaba hayat!...
Merhaba şiir!...
Merhaba gün!...
Merhaba şair!...Kadim dostun, yalnızlıklarına da merhaba!...

Sevmediğin, sevemediğin gündüzlere, güne, güneşe...
Yüreğine düşen akşamın kızıl yalnızlıklarına,
sızılı karanlıklarına gecenin...
Suskun sözlere, nemli kirpiklere,
titreyen parmaklardaki güce merhaba...
Hüznü boğazlayan, kederi kovalayan...

''Ne vakit bir adım atsam geleceğe dair
Diğer adımım hep geçmişte takılı kaldı
Yol alamadım bu hayatta.''

Takılı kalmak geçmişe...
Geçmişin mahzunluğuna...
Kederine,
hayal kırıklıklarına,
yorgun ve solgun ümit kırıntılarına...
Ve,
dönememek geleceğe...
Uzanamamak yeni ufuklara...
yep yeni rotalara yelken açamamak...
Çözememek halatlarını gönül gemisinin rıhtımdan,
dümeni kıvıramamak doğumuna yeni güneşlerin...

''Ne zaman yazmaya kalksam,
titriyor içimdeki karanlık.

Zulamda bahardan kalma sevinçler
Ve bir Eylül diriliğinde mavilikler.''

Hatıraların dillendirilişindeki buruk tat...
Ve,
gizemli tebessümler...
Yetim mutluluklar...
Şairim,
heybende,
bir bukle mutluluk yok mudur?
Bir tutam hayat...
Bir demet sevinç...

''Bir yaprak daha koptu ömrümün takviminden
Hangi bahar ısıtacak üşüyen ruhumu Anne!
Yalnizlık, ulu bir çınar gibi..
Eğse de bazen dallarını, yıkılmaz ki
Sensizlik; sonu olmayan, ışıksız bir tünel gibi
Kaybolsam da ayrılığın, karanlık yollarında
Vuslata beş kala
Tarih sil baştan yazılmaz ki.

Eylülün azizligine ugradim yine
Bu mevsim elvedalarim o kadar çok ki..''

Her zaman yaptığımız gibi,
bu bölüme yorum getirmeyelim...
Sayfa,
şairin güzelliği,
şiirin güzelliği ile süslü kalsın..

Kirletmeyelim...