Her Düşüş bir Keşfe Gebedirhiç kimsenin uğramadığı yerlerde çoğaltıyorum genetiği bozuk hücrelerimi ucunda parmaklarımın hesap edemediğim acı, sürüklüyor elektronları perdenin arkasında intiharı sahneleyen dekor bir ileri bir geri, üç numara büyüyor çocukluğumun ayakları bilsem hangi dalgaya takılır arsız denizlerimin balıkları bulsam, hangisi alır götürür zihnimin yok edilişini ayıklayıp tüm fazlalıkları saf halinden ışığın sevgiliye dönüşünü betimleyeceğim Japon balıkçısının rivayet ki, ölüm de dalgalanarak gelirmiş karanlığın içinden kimi harfler raks edermiş çınlatarak zincirleri, dizildikleri yerden kaçtıkça curcunadan hücrenin sakin’leri dolmazsa yıkılırmış boş kalmadan yerleri eskiden makası doğrultup da kağıda -bilirdim, yürümek hep bir düşme halidir- kırptıkça artacak derdim adımlarım şimdi farkı soruyorlar iki ölmek arasında hangi yolda kavrulacak aklımda kalanlarım hiç yoktan bir yaşama hevesi saklıyorum dolanırken günleri ıssız kentlerimden geçecekse bilginin kaşifleri varsın üç yıl da radyasyonla büyüsün salıncaklarım sancısı biter, geleceğe kalır doğuracaklarım B. |