ZAMANDI BELKİ DE...mutluluğun içinde barınan huzur ışıltıları, seninle birlikte terk etti beni. artık anladım, kapımı çalan yolunu kaybetmiş yitik bir hüzündü. hiç adres sormadan çöreklendi. kaybolmuşluğun acısını çıkarırcasına, fümeleşmiş ruhumun en ince noktasına. gördüm ki: sarmaşık misali duygularımı sımsıkı sarmalamış, müebbet cezaya mahkum edilen hicranın; beynimde ödemleştiği tezatlarla dolu düşünceleri canımı acıtır olmuş. biliyordum gerekçesi her neyse... ödünlerle bezenmiş, ongun ümitler eşliğinde var olan tek gerçek: zamandı belki de..... |