25
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1706
Okunma

küçücük bir pencereden
kocaman bir dünyayı
görmeye çalışan kadın!
sanıyorsun ki;
tüm evren şu gördüklerinden ibaret.
yeşil gözlerin gizli zerafetinde,
ince bakışlarında anlam kazanan
kıvrım kıvrım kirpiklerinde,
insanı sonu olmayan ummanlarda yüzdüren
narin ellerinin sevecen dokunuşlarında
senin bakıpta göremediklerini görüyorum
ruhunun ve zihninin ayrıntılarında...
yolunu kaybeden bir çocuğun
çıkmaz bir sokak içinde
çaresiz sıkışıp kalışına,
korkularına yenik düşüşüne eş değerdi
kaybettiklerinin toplamı.
can çekişmeleriydi;
karanlık, simsiyah bir ruhun gölgesinde
sessiz sedasız duygularını
avuçlarının içindeymiş gibi
en izbe köşende usulca yok edişin.
anladım;
en içli şarkıları sen tek başınayken söyledin.
dilsiz yalnızlığının içindeki
acı çığlıklarındı seni boğan.
geçte olsa biliyordun ki,
artık mutluluk hüzünle gönlüne gerilen
kara bir peçeydi....