O KADINküçücük bir pencereden kocaman bir dünyayı görmeye çalışan kadın! sanıyorsun ki; tüm evren şu gördüklerinden ibaret. yeşil gözlerin gizli zerafetinde, ince bakışlarında anlam kazanan kıvrım kıvrım kirpiklerinde, insanı sonu olmayan ummanlarda yüzdüren narin ellerinin sevecen dokunuşlarında senin bakıpta göremediklerini görüyorum ruhunun ve zihninin ayrıntılarında... yolunu kaybeden bir çocuğun çıkmaz bir sokak içinde çaresiz sıkışıp kalışına, korkularına yenik düşüşüne eş değerdi kaybettiklerinin toplamı. can çekişmeleriydi; karanlık, simsiyah bir ruhun gölgesinde sessiz sedasız duygularını avuçlarının içindeymiş gibi en izbe köşende usulca yok edişin. anladım; en içli şarkıları sen tek başınayken söyledin. dilsiz yalnızlığının içindeki acı çığlıklarındı seni boğan. geçte olsa biliyordun ki, artık mutluluk hüzünle gönlüne gerilen kara bir peçeydi.... |