TÖREHenüz 17 yaşında, Kuralları hiçe sayıp Tüm cesaretiyle; Yüreği avuçlarının içinde Sevmişti işte.... Onun muydu suç? Siklemen pembeliğindeki gamzeler Pastırma yazı sıcaklığında Düşmüştü bir kere hayale. Bağ bozumu rüzgârlarında Dalgalanan hayal dünyasında Yitik, yeşim renginde Hissettikleri Düş müydü, gerçek miydi? Ayırt edemedi. ’ İnsan kaderine boyun eğmeli ’ türküsünü Mırıldayan dudaklarından ziyade, Ruhunun derinliklerini Öreke gibi eğiren Neydi hiç çözemedi.... Mazgal bir yüreğin İçine sıkışmış, Çapraşık duygular Sulusepken bir aşk mıydı ki ?... Artık bildiği tek gerçek, Yaşamak için çok geçti. Geleceğiyle değil de, Geçmişiyle yargıladığımız Acımasız bir töre eşliğinde Sessiz sedasız sıkılan İki el kurşun Yüreğinin, Duru sevdasının üstüne Mıh gibi işlenmemiş miydi ? |