Elde Var Yalnızlıkakşamın kızıllığı düşüyor soğuk liman şehrinin puslu sokaklarına yudumlayıp mora çalan düşlerimi bakınıyorum sisli penceremden mazinin tozlu yollarına buz tutan sözcükleri doldurup kadehlere içiyorum yalnızlığın kırık masasında dışarıda iklim zemheri içerde kara kuru bir beden bir kemik bir deri sıvıyorum acıları gri duvarlarıma tavandan damlıyor hüzün yağmurları … küflü ve nemli yokluğunu konuk ediyorum odama sefil bir çığlık çarpıyor gecenin ayazında yıldızlara fırtınadan puslardan yolunu şaşırmış bir göç kuşu savruluyor uçurumlara… AA |
neredeyse yalnızlığın küf kokusu sinmişti dizelere
harikaydı
yürekten kutlarım
sevgilerimle