Sevdalar aşklara bölünürken...
gözler dalmış
yarınların ertesine bırak dolsun şu zaman kavuşarak sessizlik karanlığa nasılsa hiç ermiyecek muradına... kırlangıçlar ötüyorlar vurdumduymazlığın arka bahçesi vahim karış karış toprak oluyor umutlar ha sabah ha akşam ha gecesi bir nevi meze kelepçelenmiş ruhlara... ey gözü dönmüş mechul kalıblarına sığmıyorlar artık insanlar sevdalar aşklara bölünürken hasretlik bir damla mutluluğa muhtaç buluyor kendisini nihayetinde göz yaşlarında... bırak essinler rüzgarlar bırak yağsınlar yağmurlar dönüşü olmıyan bir yolculuk değil mi ki bu? sen ve ben,ben ve sen buluşamadıktan sonra ne işe yararlar? ... (Berlin,23.08.2013) Talat Özgen |