Gece on iki olur siyahın mateminde
Bir ruh çarmağa gerilir ihanetin pençesinde
Serçenin gözyaşları ölüverir ansızın
Gönül penceremde

Herkes yol alır ıssızlığa sevda limanımdan
Gece on iki olur ben ölürüm öldürdüklerimle

Kaleşliklerin bıçak yarası izi
Hala sızlar
Göğsümün sol yamacında
Meçhul biri ölür ansızın
Gece on iki sesizliğinde

Dost bildiklerim mezarıma toprak serper
Cılız arsız gülüşlerle
Bir birine secde eder
Sahte kahkakahalar
Kahpeliğin peşkeş çekilmiş zikriyle

Ben ölürüm gecenin huzurlu serinliğinde
Gece on ikiyii okşayarak sevdiğinde

Yeni bir can doğar
Ankanın tüm ihtişamlı yüceliğiyle
Bir anda ölür her hain gözbebeklerimde
Külerinden doğar güneş gibi bir sevda
Ve ölen ölür yüreğimde
Gece on ikinin esaretinde

Hoçakala gerek yok artık
Susmalı Susarak gitmeli
Bilmemeli zalim geceler ağladığımı
Ansızın sessizce gitmeli
Yelken açmalı kimsesizliğe
Meçhul bir yabancı gibi
Asi serseri kimsesiz şair gibi
Gitmeli gece on ikiyi gösterdiğinde

Elvedaya gerek yok öyle
İhtişamlı sahte süslü gözyaşlarınada gerek yok
Helalliğe hiç gerek yok
Gönül heybeme hayelerimi hüzünlerimide
Doldurup gitmeli
Sesiz sedasız
Gece on ikiye sürgün geldiği anda

Ayhan Aslan