Ne demiş Şair;
"Hangi şehre uğrasam uzaktan bakıyorsun,
Bir mısralık devrim kalıyor geriye"

Ne demiş Şair;
"Hangi şehre uğrasam uzaktan bakıyorsun,
Bir mısralık devrim kalıyor geriye"

Dil densiz yazarken bu aşkın sonunu,
Bir şehir devriliyordu arlanmaz, birkaç cümlenin gölgesinde,
Bin çocuk asılıyordu içimde, sokak lambalarına sessizce,
ve bir masal son buluyordu, gün geceye tutulurken.

...
Ne zaman kapasam gözlerimi,
İçimden geçiyorsun, bıçak kesiği,
Adını her andığımda,
Dudak kıvrımlarımda,
talan edilmiş kıtalarım, yanıyor
Kays ’in yağmur yüklü,
gözlerinde buluyorum kendimi,
Kuytularda kalmış sol yanımla,
Ferhat’ın kederini yaşıyorum.
Ne fazlası var sevdiğim, ne eksiği...
Tastamam,
Gidişine kararan bir kâinat,
Azalan umutlarım,
Kırılan sevinçlerim var,
Bölük pörçük...

Her şeyimi çala çırpa,
Her parçamı kıra kıra,
Zimmetine geçirdiğin, yıllarım var.

Kalsın,
Sana kanayan hücrelerimin,
Hesabı mahşere kalsın...
Sen yaşarken bu sevdanın zaferini,
bana bu harap şehir kalsın.

Kırıldı içimde sana dair, bütün fay hatları.

Şimdi her şehirde bir yanım yatıyor,
Her şafakta bir yanım defnediliyor,
Her durakta bir parçam bekliyor,
ve. her karış toprağa, biraz sen karışıyorum.

Eyvah!
Andıkça şahdamarımdan hasret atıyor,
Her zerrem hüzün kusuyor,
Ve içimde küskün,
İçimde kırgın bir çocuk susuyor,
Bir çöl uzuyor, kara çalmış bedenimde.

Uzansam Kimi vakit,
dokunurum sanıyorum.
dokunsam hatırlarım öldüğümü.

Ve sonra,
Öyle bir geçiyorsun ki
yanı başımdan, nispet yaparcasına
Öldüğümü bile bile,
şen şakrak türkülerinle,
Albenili bir bakış,
Arsız bir gülücük bırakıyorsun başucuma.
Eyvallah didarım,
Başım gözüm üstüne.
yaparız hesabı, elbet Mahşer-i Kübra’da...


Celal Şahbaz (yorgunkalem)