AH(LAR)Ah ıssız kimsesiz okyanuslar, Siz bile kayalara çarpıp, Hırçın bir çığlık, Belki de öfkeli bir intikam alırken, Biz susmaya mahkum medcezirler yaşayan zavallılar... Yarım yamalak yaralılar, Kırık börçük duygular, Savruk bölük anılar, Ah çekeriz; kimimiz susarak, kimimiz ağlayarak... Bu ahlar ,ah ahlar, ahlar ahlar... Kimi ya(h)lar, kimi ahlar, Zalimin aynası cebinde, Ne bakar, ne atar... Zevk-u Sefa içinde yalnızlar, Hiç eksiği yokken huzur arayanlar, Ah alan, ah edenler, Zıt kutuplar degil bunlar! Artiyla eksiler... |