SONBAHARDA NEDENSİZ SEVMEK
Bırakmıştı sevda ellerini uzaklarda
Unutulmuş bu soğuk kış sabahında, Sevmek sözcüğü yankılanıyordu Cama vuran her yağmur damlasında. Anlamsız bir gülümseme beliriyor Ve sonra yaşlı gözler bulutların arasında, Bir yaralı kuş, yalnız başına uçuşuyor İçten gülüşümü yitirdiğim ufuklarda. Solgun yapraklı ağaçların tepesinde Sevginin rüzgarıymış meğer isyanla esen, İlk yağmurda dökülen yaprakların içerisinde En sarı olanıymış sevdadan acı çeken… Böyle havalarda yüreğimin sıcaklığıymış Önümdeki camı aniden buharlaştıran, Üşümüş parmaklarımla yazdığım isimmiş Ufukta uçan kuşun gagasında taşınan. Anladım ki, sevda yüklü bulutlarmış Sonbaharı hazan mevsimi kılan, Böyle havalarda nedenini bilmeden sevmekmiş Bir erkeği camın kenarında sessizce ağlatan… İBRAHİM ŞENTÜRK |