unutmuştum yaşamı,
mutluluğu ararken
anıların tozlu sayfaları arasında,
"sevmek" sözcüğünün
Üstünü karalamıştım bir kere
acıların en dayanılmazıyla.
Oysa;
gözlerin ile başlayan her satır
kollarında son bulurken,
"sevmek" mutluluğu anlatıyordu
kopup gelerek yüreğin en derininden...

...
Bugün bir kez daha "sevmek" dedim
aşkı anlatırken dost sohbetinde,
o an içimde
akşamsefasının dayanılmaz kokusu
ve birden hayalin belirdi gözlerimde
"SEVMEK"
"bir ağacın gölgesinde uzanıp saatlerce
yanındakini gökyüzünde aramak değilde,
gökyüzünü yanında bulmaktır..."


"sevmek" geçmişte kalmış rüya
ceviz ağacının gölgesinde gördüğüm,
uçmuştu beyaz bir meleğin kanatlarında
emanet gözyaşlarını bırakarak
onu bulduğum yastığımın başucuna...
İBRAHİM ŞENTÜRK