sevgiliye ithafen
gecenin karanlık duvarı
kara tuğlalardan dikilir, onun gök yüzüdür yıldızlara biz gülümserken görünmeyen işçiler karanlık yutkunur kaybolur binalar sabah yakar ışığı binalar gün doğarken yine resmedilir saatler açılır sonsuz kalplere sarılır içindeki boşluğa kimsesiz yatağında ferahlarken soğuk bir nefes denizin sunduğu gizemi yutar ay ışığı dalgasız yüzgeçleri ışıltıların arasından bakarken bir avuç hamsi ben gecenin gözlerini kapamadığı her mısrada, onun ışığını ararken gün doğar yine yepyeni ülkelere 07.08.2013 |