pasajlar
ben kendi kendime konuşuyordum
kimse umurumda değildi umurumda değildi okumak yada yazmak ben kendi kendimle konuşuyorum ve bir sebep lazımdı bana bir sebep ölü yada diri bana bir sebep lazımdı. hatırlayabildiğim kadar bir geçmişe döndüm hal hatır sordum vedalaştım kendimle gelmişken bir bardak çayını içmeden gitmem dedim laf olsundu ağzımız tatlansındı kapalı yerlerde sigara içilen dönemlerdi sonra şimdiye döndüm birden, farketmiyordu alışkınım seyahatlere bulvarda bir pasaja girdim yanımda annem vardı pasajda bir butik raflarda rengârenk düğmeler ben kendi kendimle konuşuyordum. kimse umurumda değildi. bir şiir yazıyordum, bu da son satırıydı. ersin |