adı umut
Nefesinin mahçup olduğu bir anda,
anladım sevmeyi... tükenmişliğin verdiği o sakinliğin, tanıktı yaşananlara kalbim orman gibi beklerken yağmuru bir pınardı köklerimdeki akan damara yüreğim geçen zamanın içindeki heyecana acıyordu anlatmak istiyordum çamur yüzlü çocuksu gülüşümüzü ayrılık gelecekten bize bakıp gözlerini kaçırırken o kadar güzel gülüşüyormuşuz ki mahçupmuş ayrılık nefes almak ayrılıkta yutkunmakmış bir ormandan bir ağaca yürümüşüz bir ağaçla nefes alıyorum şimdi tohumunu ben ekmedim adı umut |
Şiir sev, Şiir oku, Şiir yaz...
..................................... Saygı ve selamlar..