Derdimi Derdime Derman Diye Sevdim
Dolu dolu bir şiir yazmak istiyorum
gökten yağmurları sağan bulutlar gibi gözlerin yaşarmadığı dalaleti delalet etmeyen ama içten çok derinden ilahi bir iradeyle apaçık bir sitem sevmek dedik sevilmek dedik mucize değil bu insan olmanın gereği İbrahimler ateşe atılmış sevdi inandı diye kul kurban olmuş İsmail misali sevgiliye kör kuyulara düşmüş Yakub’un sevgilisi Yusuf gözlere merhem olmuş Yusuf’un sevgi gömleği âmâ bakmayalım âleme perdeler aralansın bak ince misallerle balığın karnında Yunusça çekilir tövbe sevginin haşyetiyle ilahi bir bereket Nuh tufanlarında yükselmek yükselip de insanlığa çağ olabilmek müellifi olmadan yazılan şiir var mı ki zahire bakıp amel edelim sevgiden dillenen sözlere küselim dilsiz lisana bakan ahu bir bakış işlemez mi sevgiyi nakış nakış kıraati bozuk konuşmalara gönlüm tok nebi dilinden yazdım anlamayan hala çok kelamımın manasını sığdıramam satırlara sualsiz bir edayla salınsaydı şiir gül bahçelerinde ahulara nazar ederken kendi bakışlarından mahrum cismim yazmaya mecal bırakmadı şu yaramdan akan kan sicim sicim sevginin mealiydi sohbeti sukutum ifadem yorgun ben yorgun bozmam orucumu kefaret değil derdim ben derdimi derdime derman diye sevdim |
-Olur.
-Niye?
-İmge bataklığına saplanmadan ve içinde insanca duyguları, mesajları barındıran, arı-duru, anlam derinliği olan böyle metinlere övgü olur. Eyvallah...