YİNE BABAM DİYEBİLSEM
Sen gideli iki yıl oldu babacığım
Hala alışamadım yokluğuna Günlük koşuşturma içinde düşünmüyorum pek Ama belime al kuşağı taktığın o fotoğrafa hala bakamıyorum Seni öyle çok özlüyorum ki; Bazen yanımda olsan, sımsıkı sarılsam diyorum Yaşanmamışlıkları bir nefeste yaşar gibi Eskisi gibi dizlerine otursam, Yüreğindeki sevgiyle ısınabilsem En önemlisi sana yine BABAM diyebilsem Tüm bu düşünceler cam kırıkları misali Gönlüme batıyor, yüreğimi kanatıyor Canım yanıyor babam, canım çok yanıyor Sensizliğe alışmak ne zor bir bilsen Ama nereden bilkeceksin Sen hiç sensiz kalmadınki.............. Bilsen böyle kolay bırakır mıydın bizi Hatırlıyor musun parmaklarının koptuğu o günü Ben hiç unutmadım, unutamadım Kahvaltı sofrasında almıştık ilk haberi Sel gibi akan gözyaşları , Dilimize plesenk olan dualarla Bir haber, bir ses beklemiştik Saatler kaplumbağa misali ağır ağır ilerlerken Tiktakları şiddetli tokat gibi yüzümüze çarpıyordu Seni bir daha görebilmek bir düştü bizim için Ve................ Yokluğun hayatın durması demekti benim için Sonra bahçe kapısında belirince silüetin O on yaşındaki yürek göklere ağdı Şimdi sen yoksun Kokun, merhamet dolu bakışların ve engin sevgin yok Ama içimizdeki özlemin çıvgın gibi Delice vuruyor kalbimizi Tüm acılarına rağmen ölümünden de öğrendiğim bir şey var: Çocukların yüreklerindeki ölüm acısı On yaşında da aynı Otuz yaşında da aynı be babam.................... |