BEN BİR ZAMANLAR
ben bir zamanlar
tozlu bir rafta ömrü çoktan biçilmiş yaprakları sararmış bir romandım herkese bir hayat düşüyordu kahramanı da bizdik figüranı da daha rengimize bürünmeden soluyor, hayallerimizin amerikasına varamadan ölüyorduk ve gerektiğince ağlanıyordu arkamızdan hakkımızı yaşamıştık fazlası değildi bu ancak ölünce anlaşılacaktı biz bu dille yaşıyorduk ben bir zamanlar tozlu bir rafta ömrü çoktan biçilmiş yaprakları sararmış bir romandım kahramanı da bizdik figüranı da ağır ağır ilerliyorduk sayfalarda yakını uzak kılan bir hasretle uzağı yakın kılan bir aşkla belki de; kaybolmaya yakın vakitlerde seviyorduk birbirimizi sen ,yağmur oluyordun bende toprak saklı düşlerde kavuşuyorduk. ve ölmekle başlıyordu herşey. sen fidan oluyordun üstümde gölgen arzu hallerimize yenik bir oluyorduk sen yağmur oluyordun bende toprak, karışıyorduk kavuşuyorduk hülya& bircan |
bende toprak,
karışıyorduk
kavuşuyorduk
ÇOK GÜZEL CÜMLELER TEBRİKLER.