Be Kadın
Halden anlamaz mısın sen kadın?
Her defasında sırtımdan vurma! Kesme nefesimi, soluk soluğa kalmayayım. Sevme be kadın, üşüyorum yoksa. Düşüyorum yaramaz çocuklar gibi, Kanıyor kolum kanadım. Gülme garip halime, yadırgama beni Sarma yaralarımı, tuz basıyorsun her seferinde. Hiç yokluk çekmedin mi sen? Yamalı pantolonlar giymedin mi kış günü? Yorganın altına sokulup tir tir titremedin mi? Sen ne anlarsın yokluğu be kadın. Habercisi olduğunda sancılarımın, Güldüm, yoruldum, öldüm... |