3
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
989
Okunma
Şimdi gecenin mavisine kanıyor hislerim,
Yollara, ışıklara dalıyor gözlerim.
Sessizliğin ortasına çöreklenmiş,
Seher yeli kadar uğultulu sevinçlerim.
Ellerimi ovuşturarak yudumluyorum kahvemi,
Seni mi düşünsem acaba?
Yok yok en iyisi kalmak burada
Sessizliğe ve sensizliğe dair ne varsa yaşamak...
Hani bana aldığın menekşeler vardı
Hatırladın mı? Allı, morlu...
Her sabah suluyorum onları
Birazda sohbet ediyoruz karşılıklı.
Kapıda kalmış gözlerimin hatırına,
Bir kadehte sen vur,
Vur ki ses çıksın çığlıklarımdan
Yokluğunda yok olmadan...
Gece var bilinmez,
Nadiren görülür, hissedilir soğukluğu
Maviler hep böyle midir?
Kanatır mı kabuk tutmuş yaraları?
m.kilincdemir
5.0
100% (6)
Cevap Yaz