Sarıların Yosma
Yine mi sen
Şehvetli minibüs dilberi Geniş kalçalı sarıların yosma Kâh yandan sürtünür azdırırsın Bedenlerine gem vuramaz insanlar Bazen en önlerde oynar kalçaların kortejin Dokunuşun istekli bakışların azgın Yapışmış bedenler alev alev terli tene Arzuların şuh doruklarda Azat olmuş zevk-i nefsin Yanar har-ı narında temmuz güneşince Uzanmış yollara sereserpe şehvetli rezalet Yolcuyuz dünyanın arz-ı istikametine gelmez kimse Rastlantılarda çıkarsanda zevkini kaza kurşunuyla Zorlasanda duygularına arada bir gem takıp Şehvetine alıştı bu minübüs garibanları sarıların yosma |
insanlık...
Bebekken ilk adımı eşitliğe attı...
İlk "An... Ne?" dedi.
Sorgulamaya ilk o zaman başladı...
Ve insan bunu üzerine alındı...
"Yasin!" dedi bir ayet.
"Ey insan!" a yordu inancı kendini...
Fakat insan gibi,
söylenmişin de anlamı çoktu...
Unutma ey insan!
Ölüm herkese eşit oldu...
Sorgulamak gerek değer/SİZLİĞİ...
-Sahi şu para ne kadar ahlaklı!
Ahlak, insan eylemlerinde saklıydı halbuki...
Hoş şiirdi beğeni ile okudum
Yüreğini kalemini selamlıyorum
_____________Saygılar