PALYAÇONUN GÖZYAŞLARI
Kahkahalarla dolu hıçkırıklarım oldu benim.
Sesimi duysunlar istemedim. Kıskandım gözyaşlarımı Kendimden başka kimseye göstermedim Yalnızlığı sevdim belki de Kendimle yaşamak istedim. Ama HAYIR!! Ben seni kendimden çok sevdim. Bir ömür boyu ruhuna hasretim. Gecenin karanlığında ağlarım aylarca Palyaçoyum ben Gözyaşlarımı ustalıkla gizlerim Öyle çok, öyle çok sevdim ki Kendimden dahi şüphe ettim Bir gün olur da ’Unuttum ben onu’ dersem Bil ki söylenen son sözcükle kendimden vazgeçtim Demem o ki Vazgeçilmez sanma kendini Kendimden vazgeçen ben Yere düşen son yağmur damlasıyla Doğan son günle Ve batan son güneşle Senden de vazgeçebilirim!! |
Tebriklerimle...