"Uçan bir yaprak görürsen / beni hatırla demiştin" dizeleri geçiyordu bir şarkının güftesinde. Aklıma bu sözler ve devamı geldi. Ne de doğru söylemiş güftenin şairi... Hani o ilerleyen mısralarda "Sen gelirsin aklıma" dediği yerde...

İnsan hep "Unutan varlık" olarak nitelenir. Babası, annesi, kardeşi öldüğünde dünyanın artık bittiğini hissedip acılar içinde kıvranan insan; aradan 10 gün geçince unutmaya ve gülmelere başlar. İşte bunu "Allah'ın bir lütfu" olarak tanımlar büyükler. Oysa öleni unutan yürekler, sevdayı neden unutmaz?

O ağacın altındaki hatırlanan aşk; her sonbahar gelişinde anımsanan sevda; senede bir gün ayrılığın buluşması... Ve niceleri...

Unutulmaz... Köz gibi de yakar...

Dünya işte... Anayı, babayı, kardeşi unutturan; ama sevdayı ve sevdalyı unutturmayan...

Tebrikler...

Selamlar...

''Zamanla geçer demişlerdi
Zamanla geçti
Geçti ama
Yaşananlar sadece bende gizli ''

Doğru demişler...
Evet, zamanla geçiyor.
geçmesine geçiyor da, tamamen silinmiyor ki.
kendi kalıyor, acısı geçiyor sadece...
O nedenle, içeride bir şeylerin gizli kalması normaldir.

''Bazen düşünüyorum da..
Ya da boşver
Düşünmeyeyim ben
Düşündükçe sen geliyorsun aklıma''

Çok sevimli olmuş şiirin bu kısmı.
Eminim, her okuyanı gülümsetecektir.
Zira,
o anı,
o boş ver anını,
tüm sevenler,
sevip kaybedenler,
unutmaya çalışanlar yaşamıştır, yaşıyorlardır.

Hislere tercüman oldunuz efendim...

Cana yakın bir şiir olmuş.

Uykulu gözlerle yorum ancak bu kadar oluyor.
Umarım çoğaltabildik gönlünüzdekileri...