Sevgili‘’Bin kalbim olsa binini de verirdim sana’’ Diyerek sevgiliye methi senalar ediyordu sahnede şiir okuyan adam ‘’Hoş geldin’’ derken titriyordu sesi İçimde bir şeyler koptu sanki Sol yanım göçüyordu adeta Dizlerim tutmadı bir an… Kulaklarımda çınladı tekrar tekrar; ‘’Bin kalbim olsa binini de verirdim sana’ Kimbilir kimin kapanmaz yaraları vardı sevgiliye dair Alkışlar, ıslıklar arasında çınlarken sözler, Hangi sevgili için dökülüyordu gözlerden yaşlar, kimbilir? Sevgili Ah sevgili Ömrümün tek gayesi değil miydin ki sen Hangi fani sevgili ağlatırdı sen varken böyle? Hangi dert, sana kavuşma arzusundan daha güçlüydü ki? Sağır mı bilmem ki kulaklarım Duymuyor muyum seslenişini Belki perde perde gaflet ile örtülü gözlerim Huzuruna gelişlerimde hangi hülyalara dalıyorum Ve hangi yükle geliyorum kim Bilir Belki kapıları kapalı kalbin Nefse mahkum belki Belki... Belki… Gel Ey SEVGİLİ Hoş gel Sefa gel Tahtın kurulsun saraylarında kalbin Bir daha bırakmamak üzere gel Gel de ebediyen kal yüreğimde Şayet kapalıysa kapıları kırıp da gir içeri Bir lahza beni bana bırakma ne olur |
Güzel bir eser
Ömrüne bereket
Sağlıcakla