İçsesler kalabalık akın başlattığında
Suçlanıp Ebabilin vurduğu Ebrehe kadar
sürgün edilir insan sahipsiz çöl kumlarını doldurup sinesine

Gayri Mansurlaştırır tüm harfler
kendinden hicrete




Teşekkürler şair şiir için



Saygıyla
Sevgiyle

düş üşümesi sahra
buz dağında lâv
özü
yetimin hasret sıcağı


Sevda-aşk-sevmek adı her ne şekilde olursa olsun özlemek... sevgiyi özlemek hemde yetimin hasret sıcağı kadar... Milenyum dedikleri hani şu yüzyılda bilgi herşeyin üstünde yaa anında bilgiye ulaşıyorsunuz ve buna göre üretiliyor tüketmeye hazır teknoloji ve bu teknolejinin içinde boğulan yalnızlaşan kimsesizleşen insan... Çok kolay kurulan sevgiler bir günlük hatta saatlik süren adına sevgi denilen dostluklar ya içinde ki o gerçek sevgi nerede.. Hani içimizi ısıtan bir bardak çayın keyfi bir dostun sohbetiyle... kırk yıl hatrı var denilip içilen kahveler... Milenyum ışıttı belki caddeleri sokakları kat kat avm leri teknolojileriyle ama bizlerin bir yanını karanlık bıraktı ve güneşe hasret bıraktı büyük katlı beton yığınlarının içinde ki yalnızlıklar...Yankılarını duyuyorum hissediyorum çığlıkların... uzatmak istiyorum şiire yüreğimi ve şairin yüreğinden öplmek istiyorum kanaviçe gibi işlerken şiiri sererken güzellikleri... yüreğinize sağlık ışığınız daim olsun.. sevgim saygımla..

"bir yanım hep karanlık
doğmayacak o güneş
bilirim hiç aydınlık…"

O karanlıktır ki içinde bir karabasan, solmuş ruhun ölüm çiçeği, son nefeste bile canlı...
Yankısı duyulmaz sessiz çığlıkların, dalgalanır gecede buhran gibi sözler... Öyle bir lâv, öyle bir ateş...

Şiir beni götürdü kendi ıssızlığıma, kutluyorum şairemi, sevgimle...