Tuaf bir insansın, hep acıdan kahırdan yanasın
Nazına endamına kurban olduğum
Sen olmayınca, benim hayallerim yetim ve yitik
Sendin, geceyi gündüzle aldatan ay ışığım
Anlat, en sevdiğin hikâyelerini bana
Nabız atışlarım seni dinlemek içindir.

Yorgun kalbimin derinliklerinde öğrendim
Kanıma giren her cümlenin acısını
Sıvadım yalnızlığın sabrını, çocuksu gülüşlerine
Şafaklarımızdı, bu kentin kör kuytularında
Söyle, aşkımızın hikayesi hangi şarkıydı
Şu masal perilerin dilinde
Diyorum ki,
Gölge olma bana, aydınlığımı geri istiyorum
Ben buyum gülüm, bu benim özgürlüğüm.

Avuçlarına sinen kokumu, sana bırakıyorum
Belki koklarsın acıyan yerimi
Seninle geçen günlerimi toparlayıp götürüyorum
Yalnızlığın tak etti canıma
Artık ceviz gölgesindeki menekşem değilsin
Sen, dizelerimin dilinden düşmeyen kadın
Hani biz ayrılmayan iki sevgiliydik
Şimdi buz kesen bir yüz oldun karşımda.

Kimdi kehribar sabahlarımı içimde kanatan?
Neden hep aklıma geliyorsun,
Hangi dudağımla okusam seni
Yalnızlığın düşer omuzlarıma
Üşürüm!

Nuri Dağdelen
12/6/2013

Not: Değerli dostlar, bu sayfada iki şiir kayıtlı seslendirilen şiir üst kapakta ki şiir
daha sonra alta ki şiir de seslendirilecek.