Mum Işığında Bekleyen Şiir
kelimelerim titriyor cılız aydınlıkta
yüzümü işgal etme çabası gölgeler diyarında harflerim kuşatılmış binbir gece dilinde ağıtlar yakan cümlelerim asi ve deli cennete paralel giden cinnet anlarındayız intihar sadece bir his beyaz gömleğe bulaşan ruj izinde ama farkındayım öldürülebilirim hiç görevini yapmamış bir mektup açacağıyla bile ben evet bembeyaz göğüslü apak düşlü simsiyah fitil fitil saçlı mum kadınlarına yazıldım ben, bak bu duvarlar şahit bu rengine kan oturmuş taş aralarına türlü türlü sırlar fısıldanan bu nemli duvarlar şahit beklemekten asla yılmadım üzerime kırmızılar sızdı ucuz şaraplardan örümcekler indi imla hatalarıma alçak tavanlardan adamın biri de gelip iki dize bırakmadı ki yanıma arkadaşlık edeyim (oysa havanın yumuşaklığı vardı) yine de bekledim iki şehrin birbirine bağlanmayan tozlu yollarında okunmayı, kibrit çöpü adamların mum kadınlara aşkına |