Hafızama kazınmış uğuldar hitabın ’Nur’ um
mevlanın yarattığı kul, canıma cansın
hangi tufan bizi ayırdıysa ,yargılansın hak divanında

ardında kalan ’Nur
canını mı yaksın? dünyayı mı? bilemedi
saf Leyla dudaklarını kesti,acısından kilitlendi yumrukları
saniyelere bölünmüş, rüzgar gibi geçen ömrüm

boğazımda bir düğüm,omzumda kahır
bedenim hastalık nedir bilmezdi idi
sihir gibi sevgiden kalkanım vardı
ayrılan ellerimiz,kalbim halen senin ile atıyor

gönül fan usumda dileklerim seç oku hesi sen
umdukların kalsın dile ki ’ Nur um
verilmiş sözlerimizden bir yudum al
yüklen kaygılarını,koy başım üstüne

gözümde sürmem, canım da parçam
iç çekişmelerim,gözümde inci tanem
belleğimdeki ,ruhumdaki sen ,ben kısaca biz
ruhumun sancısı, kabul etmiyorum ayrılmadık.(SESSİZ ÇIĞLIK)