DÖN DİYEMEM SANA KENDİLİĞİNDEN GELDün gece uyumadım isyanlarda gözlerim Hayalin kirpiğimin ucunda rimel gibi Yapışan anılardı silemedi közlerim Yüreğim parça parça karabasanın dibi İmkansız olan aşktan kurtuluş yolu arar Bulamadağı her an içimi korku sarar. Gururum mağlup oldu seni aradım gece Bulunduğun mekanda bulamadım izini Belki de umut kestin beklemiştin ya nice Kimbilir ne kadar çok dövüp durdun dizini Kaybettim zannettiğin yollarını gözledi Bilsen bu deli yürek seni ne çok özledi. Sabahladım mekanda kadehleri devirdim Pişmanlık dalga dalga ciğerime oturdu Affet beni demiştin sanki kerpiç duvardım Yıkılmyan taşlarım bu aşkı da bitirdi Özlemin büyüyorken bakıyorum geriye Dövme gibi işlenen nakış olmuş deriye . Uykular haram oldu arada sızıyorum Hayalin beliriyor özledim seni diyen Böyle vazgeçişine içimden kızıyorum Sorumlusu bensem de senin aşkına kıyan Dön diyemem ki sana kendiliğinden gelsen Eskisi gibi bana sevdam deyip de gülsen. Ayvazım DENİZ |
tebrikler arkadaşım,
selâm ve sevgiler..