GÖNÜL GÜLÜMÇorak bir arazi de ektim gönül gülümü Su taşıdım sadakla gece gündüz suladım Yalnız yar’e sakladım açan nazlı alımı Uçan kuştan gizleyip gelmesini diledim Adrese gerek yoktu ’ah^deseydi duyardım Onun güzel hatrına kısa ömre kıyardım. Aradan yıllar geçti umut gölü kurudu Suya ihtiyaç duyan gönül gülüm ağladı Yaban elde kalışı kurda kuşa yaradı Gelen geçenin lafı yüreğini dağladı Boşa bekleme deyip alay edip gittiler Yüzü zaten solmuştu derdine dert kattılar. Arada yağan yağmur kurutmadı gülümü Sabır kovalarıyla artan suyu doldurdu Kızgın güneş altında düşünse de ölümü Akşamın gölgesine sinesini daldırdı İnat edip bekledi gün geçtikçe büyüdü Yarin tatlı sesini hayal edip uyudu. Sevdasını beklerken başı göğe ermişti Bir deli rüzgar esti dallarını kopardı Ağır kışın ardından yeni sürgün vermişti Yar’i onu görseydi sevda ile tapardı Yetiş yar diyen sesi rüzgarlar da boğuldu Gözlerini kapatıp ölüme teslim oldu . Ayvazım DENİZ |
ölüm yolunda seninle gelirim sevdiğim
saçlarının teline kurban olduğum
güneş gibi tenime doğdun......düş şiri
..............tebrikler
düş şiir tarafından 7/6/2013 11:54:44 PM zamanında düzenlenmiştir.