babam için iki şiirI selçuklu’dan kalma biri babam yakın arkadaşı ibn-i rüşt’ün hep bir seccadenin üstünden yıldızlara bakan kendi coğrafyasından biri babam en sıkı dostu kendi kendinin kendi dağından çağıldayıp kendine akan kendi hapishanesinden biri babam elinde tespih, mescidinde volta atan ve kendine hücre veren gardiyan II babamı büyük okyanus sanırdım küçükken nehirlerin dökülmediği bir hazarmış siz göl sayın ben onu okyanusa değişmem istanbul dönüşü yaşlı kucağına atlardım kırkında bir olgun adammış o zaman şimdi ihtiyar diyorlar, ben onu bu yaşıma değişmem ağrıdan ulu derdim nemruttan uykusuz bir yar’ın en dibinde bakîr bir tepe imiş ona tırmanmak için önce inmeliymişiz çıksak da çıkmasak da evereste değişmem ömer faruk hatipoğlu (sevdim çocuk yanımla, hera, 2000) |
bir yar’ın en dibinde bakîr bir tepe imiş
ona tırmanmak için önce inmeliymişiz
çıksak da çıkmasak da evereste değişmem
Etkili ve derin bir şiir olmuş kutluyorum