Ah ben ölemAh ben ölem Şiirimin gözleri çakır çakır da vay aman dur ben ölem ah aman göz yaşı çalar bakır gel etme eyleme şu inadını kır al şu Babil’n bahçeleri senin olsun gül güller içinde şuracık ta bozkır bana kalsın gelincikler lale’ler güll’er dikenler içinde işte arşın işte dara etme beni mudara vay aman dur ben ölem üzerimde harmani omuzumdan asılı susuz mataram çöle düştüm güle düştüm halden hale düştüm Hale düştüm gel al beni etme beni mudara ay aman mirim pirim e- mirim zehrim yeşil öle düştüm yosmam gözlerin çakır ne yapsın buna fakir görme hakir kırk yamalıdır diye urbası of ben ölem her yamamdan bir ebem kuşağı doğar elleme güneşimi düğmesi kopuk kopçası sökük ay zalım çuvaldızla dikme beni boş bir çuval değilem ki her gelene eğilem şiirimin gözleri kara bakar uzaklara habar gönderdim yara ki tez gele oof of aman bekle ki yar gelsin yar kimdir ki kim bile 9/Şubat/2012/Perşembe/Bodrum Yüksel Nimet Apel |