Ah ben ölem

Şiirimin gözleri çakır
çakır da
vay aman
dur ben ölem

ah aman

göz yaşı çalar bakır
gel etme eyleme
şu inadını kır

al şu Babil’n bahçeleri senin olsun
gül
güller içinde

şuracık ta bozkır
bana kalsın
gelincikler lale’ler güll’er
dikenler içinde

işte arşın işte dara
etme beni mudara
vay aman
dur ben ölem

üzerimde harmani
omuzumdan asılı
susuz mataram

çöle düştüm
güle düştüm
halden hale düştüm
Hale düştüm gel al beni

etme beni mudara
ay aman
mirim pirim e- mirim
zehrim yeşil
öle düştüm

yosmam gözlerin çakır
ne yapsın buna fakir

görme hakir
kırk yamalıdır diye urbası
of ben ölem

her yamamdan bir ebem kuşağı doğar
elleme güneşimi

düğmesi kopuk
kopçası sökük
ay zalım

çuvaldızla dikme beni
boş bir çuval değilem
ki her gelene eğilem

şiirimin gözleri kara
bakar uzaklara
habar gönderdim yara
ki tez gele
oof
of aman

bekle ki yar gelsin
yar kimdir ki
kim bile

9/Şubat/2012/Perşembe/Bodrum

Yüksel Nimet Apel