Kardeş İçin Ağlamak
Gülmek mi ne için niye!
Arakanda, Keşmir’de, Filistin’de Kerbelamız var! Cenazemiz var! Gülmek değil bugüne Ağlamak yaraşır dostlar! Bakın! Yakıldı körpe yavrular, Ağlayacak anneleri bile yok. Parka gitmedi hiç onlar, Bilmediler, huzur güven nedir Zaten yarı aç, yalın ayak sefalet içindeler İnsanca yaşamayı onlara çok görüyor iblisler. Babaları da yoktu, savunacak. Şehit oldular onlar! aynı Budist’in elinden Kimleri var bizden başka, kim koşacak yardıma Kim alacak onları, o kafirin elinden Kardeş olur mu? Bizlere, Budist’ten, Yahudi’den, Ecnebiden! Bana değmeyen yılan bin yaşasın Demeyelim, ne olur! Kardeşler kan ağlarken! Düğün dernek, bayram mı olur? Onu yakan bizi yakmaz mı sanıyorsun? Fırsatını bulmaya görsün! Bakmaz mezhebine, ırkına Acımaz bebesine, kırklısına Her rezillik yakışır onların şerefine, şanına Bak! Minareleri yıktılar, camileri yaktılar Bak! Kaç masumu katledip Kaçını sürgün edip, okyanusta boğdular. Yeni değil kinleri, öteden beri bize dolmuşlar Yahudisi, ecnebisi, iblisi, hepsi birlik olmuşlar. Müminler paramparça, darmadağın tozmuşlar. Allah kardeşi kardeşe emanet eder Kardeş, kardeşinin yanmasını Bilmem nasıl seyreder. Haydi uyan ne olur! Gitme zalimlerin peşinden Sıyrıl artık, hayra çıkmaz o ecnebi düşünden Seferberlik bitmedi! Uyku haram, ölüm hak! O gülmeler tuzak! Şimdi bize düşen, Kardeş için ağlamak! |