Bir öykü
İki
Üç
Bir daha ekle
Etti dört öykü
Olmadı çıkar birer birer
Öyküler yeni öyküleri doğuruyordu
Böylece akıp gidiyordu hayat
Ne çok öykümüz vardı
Yorgun avuçlarımızda yaşadığımız

Hayat
Toplama ve çıkarmadan mı ibaret
Ya da çarpma?
Hatta bölme?
Yaşar mıydı içinde?

Kahramanlarım vardı
Öykülerimin içinde
Kimisi canavar ruhlu
Korkardım geceleri karşı duvarda belirince
Kimi çocuk masumluğunda
Çiçekler açardı yüreğimde
Kimi kurnaz tilkiydi
Kandırıp dururdu güneşin doğmalarında
Kimi de öfkeli, hırçın
Sinerdi yüreğim kuytuluklara
Sakin, hoşgörülü olanlar da vardı
Bütün herkesi kucaklayan
Hırs bürümüş gözünü bazılarının
Para düşkünü, kadın avcısı

Bir de emekçiler var
Kanaatkâr…
Derler ya ‘ elinden emektar’
Ya fikirleriyle var olanlar
Onların bir değeri yok
İleri demokrasi ülkemde
Hele bazıları iktidar tutkunu
Bitmez ömürleri boyunca
Koltuk sevdaları

Ya yananlar, yakılanlar
İnsanlık için
Ve
Ölenler, öldürülenler…

İnsanlarımız
Her biri farklı öykü
Yaz yazabildiğin kadar
Malzeme çok velhasıl

Hangisi olmalıyım?
Erk düşkünü
Emekçi
Evrensel
Hümanist
İnsan yakıcı
Bağnaz

Ne olursa olsun
İnsan olunmalı
İnsan olmalı…
Behçet Aysan, Metin Altıok,
Huriye Özkan, Koray Kaya
Ve
Madımak’ta yakılan nice diğer canlar gibi






2 Temmuzda yakılanların anısına…

Gülsüm öztomurcuk
2 temmuz 2013/ 19.03 _antalya

Şiirimi düzenlememde yardımcı olan sayın Ersin Başeğmez’e çok teşekkür ederim.