Aşk madalyonuna astığın siyah beyaz o kız kim susturulmuş yalanın binlerce halkasında astığın

ah aşk yağmalanan ucu kırık öfkenin kolyesinde asılı durur
ne sen saklayabildin öfkeni ne de seni talan edenin kinini
canın cam kırıkları batmakta öfkeyle
ya sen kendi yalnızlığına astın ruhunu

susturulmuş yalanın binlerce halkasında
söyle hangi öfkenin salkımında asmaktasın iki yüzlü yalnızlığını
ben ise dokunmadım hırçın dereler gibi
yüreğimin kanadı değdi yüreğine sessizce

bak duyacaksın canımın cam kırıklarını
öfkenle kendi yalnızlığın batacak derinlere
lal olmuş şiirlerin utanacak riyakar sevdandan
iğneyi batıracak çuvaldız gecelerine

ah öfkenin kılıcı çekilmiş sözlerine set çektim
batmakta ruhunda gezinen misafir sevdana
aşk madalyonuna astığın siyah beyaz o kız kim
susturulmuş yalanın binlerce halkasında astığın



Mahmudiye Düzkaya