VAKİT GELDİ
Titrek mum alevinde başlıyorum,
Hayatı kaleme almaya. İlk başta cesaret edemiyorum, İsyana gebe düşüncelerimi yazmaya. Ellerim titriyor,korkuyorum, Yazdıklarımın da beni incitmesinden. O kadar incitilmeden sonra... Karanlık dehlizlere kayıyor gözlerim Sanırım göz kapaklarım kapanıyor usulca. Direniyorum ama nafile, Söz geçiremiyor gözlerim uykuya. Öyle bir uyku ki; Ölümle selamlaşıyor bedenim, Beyaz gelinliğe bürünüyorum. Sonra bana kucak açıyor, soğuk ve acımasız topraklar. İşte o zaman anlıyorum vaktin geldiğini Ve hesabımı insanlara değil, Yalnız Allah’a vereceğimi. |