2
Yorum
1
Beğeni
4,0
Puan
1592
Okunma
Nefs’i emmareyi bıraktım sana gelirken,
Nefs nefese engel olur kelam edemeden.
Fikrimden geçmezken kuyuya düşmeler fecr’de,
Nil’in saflığında avunurum esamenle.
Kadehimde zannederdim gülüşmelerini;
Ki öyle olmadığını anlardım sonradan.
Sen ki bir iffettin Hayy’dan gelip Hû’ya giden,
Oysa sûretindi beni iffetimden eden.
Anladım Yusuf’um kula köle olunmazmış
Sendeki rûşen kendinden değil Rabb’indenmiş.
Putlarımı kırdım artık ben yektana kulum,
O Züleyha’n şimdi aşk-ı müebbete mahkum!
5.0
50% (1)
3.0
50% (1)
Cevap Yaz