O SES 1
1
Sokak başında ki, ilk ev onundu, Çaldık kapısını, kim dedi o ses. Biz dedik sesimiz, belli tanındı. Çok özledim inan, hem dedi o ses. Girdik içeriye, bir kırık divan, Üst kata çıkılan, tahta merdiven, Yerde bir parmağı, sökük eldiven, Toparlanıyordum, tam dedi o ses. Yaşanır mı dedik, böyle bir yerde? Gazeteyi cama, etmişti perde, Hani dedik söyle, yatağın nerde? Gösterdi bir tümsek, kum dedi o ses. Başını eğerek, mağrur ve üzgün, Gözünden belliydi, yüreği kızgın, Sükutu hiddet den, daha da azgın, Ne bu hal deyince, gam dedi o ses? Yıllardır hayatı, aynı gidermiş, Böyle ziyaretler, mutlu edermiş, Komşuları üç beş, kuruş ödermiş, Gelirim bu kadar, tüm dedi o ses. Mevzuat derindi, belliydi baştan. Önce çıkartırmış, rızkını taştan, Bir lokma ekmekle bir çanak aştan Gayrı bir derdi de, kem dedi o ses turgay coşar |