Gözlerim denizde; rıhtımda oturmuş
Öylece seni bekliyorum
Önümde hırçın deniz sürekli suratıma vuruyor dalgalarını
Ve giderek daha da yükseli veriyor dalga boyları
Çünkü o da seni bekliyor;
Paylaşmak istemiyor seni kimseyle...
Devam ediyor dalgalarını vurmaya
Ama bilmiyor ki ben; senin gözlerin gelene kadar
Zincirlerle bağlıyım bu rıhtıma;
UZUN zaman oldu bekleyeli; kimse yok ortalıklarda
Sessizce beni seyreden insanlarda gitti evlerine
Bir sensizlik kaldı; birde deniz yanımda
Ağladım ben de sensizliğime
Deniz bile acıdı halime artık vurmuyor dalgalarını
Beni sana bağlayan zincirler çözüldü kendiliğinden
Ama ben vazgeçmeyeceğim senden
Adını denize yazacağım ve gelene kadar seni bekleyeceğim
Bu rıhtımda YaLNızLaR RıHTımInDa...

Deniz bir zaman sonra silecek adını;
Bana seni unutturmak için
Ben de denizi bırakıp gökyüzüne bakacağım
Sensizliği kendi ellerimle yazıp çizeceğim gökyüzüne
Nedendir bilmiyorum
Sensizlik doğdu doğalı bir takvim elimde
Yokluğunu yırtıyorum; her geçen günümde
Belki adın
Bir takvim yaprağının arkasındadır diye
Koca bir takvimi bitirdim
Yine Sensizlik kaldı; elimde

Seni bekledikçe üşüyorum;
Mevsimler acımadan bir bir geçiyor
Sensizlik bulvarından
Ağlıyorum sensizliğime
Elimde bir şarap şişesi
Durmadan içiyorum
Bilmiyorum daha ne kadar dayanır;
Sensiz aciz olan bu bedenim
Aldırmıyorum artık soğuğa
Sen olmadan ısıtamıyorum ellerimi
Çünkü sensizlikten üşüyor ellerim…