3oo askerdiler yalnızca
Yalnızca 3oo asker
Askerde değil, spartalıydı onlar
Ölümsüzdüler, cesurdular duyguları yoktu
Olsa da söyleyemezlerdi zaten


3oo kişiydiler yalnızca
Yalnızca 3oo kişi
Karşılarında koca bir ordu
Denizler kadar büyük hırçın ve sessiz
Tek korkuları onursuz yaşamaktı
Yaşamadılar da zaten ölmeyi seçtiler
Onursuzluk yerine onurlarıyla ölmeyi


3oo adamdılar yalnızca
Yalnızca 3oo adam
Başlarında miğfer, kollarında kılıç ve kalkan
Karşılarında onursuz köleler
Onların karşısında 3oo aslan
Dişleri keskin, pençeleri iri
Kalplerinde bir düşünce eşleri çocukları
Ve onlara söyleyemedikleri
Binlerce ok ve bir adam
Güneşin bile içini karartan binlerce ok
Yerde bir ceset topluluğu
Ve boşa sevinen binlerce köpek


3oo vatanseverdiler yalnızca
Yalnızca 300 vatansever
Geride bırakılan onca şey
Ve acılı bir şarkı


Ne bir savaş metni ne de bir anıt istedi
Koca kralın tek bir isteği vardı
‘’bizi hatırlayın’’ yaptıklarımızı hatırlayın
Leonidas ve 3oo adamının
3oo onurlu askerin 3oo vatanseverin
Yaptıklarını hatırlayın
‘’biz ölmedik’’ bunu herkese anlatın
İleride bir gün bulunduğumuz yerden
Özgür bir insan geçerse ona bizi anlatın
Bizim seslerimiz ona umut olsun

Ey yolcu! Gidip spartalılara söyle
‘’öldük’’ sparta kanunlarına göre
Ama unutmasınlar biz 3oo kişiydik
Geride kalan tek bir insan
Ve o insanın topladığı binlerce spartalı
Onurlu askerler onursuz kölelere karşı


Onlar doğarken savaşmayı öğrendi
Kaybettikleri bir daha geri gelmez koca bir kral
Son isteği bizi hatırlayın yaptıklarımızı hatırlayın
Koca bir kralın isteyebileceği basitlikte bir şey