Ruhumu sürüklediğim sabah mahmurluğunda daire çizen kuşlar beni de almış ortalarına bir dolu şarkılarını söylüyorlardı sanki

gökyüzüne rüzgarlar bulutlara biçim verirken arada yağmur bulutları belirir bazen,tam güzel yerinde çay hazır mı ?canım geç kaldım sesi

gözlerim ağır ağır açılırken doğruluyorum yerimden derken bir telefon kim olduğunu hiç merak etmeden Füruzan temmuz sonunda hazırlanın sizi de alacağız itiraz istemem diye günaydın bile demeden çocuk çığlıklarıyla kıyamet koparıyordu istersen ayılma benim evim buydu işte..

YORGUN KUŞLARIN GÖÇ YOLLARI

Sesime yüklenen şu rüzgarlar niye hep şu hoyrat denizlere taşıdı?
yüreğimin tam ortasından kanatlandı sabahları şu geveze martılar
halatı atan beyaz yelkenli dinlenecek iskele kıyısında babaya dolandı
çımariva konumunda hepsi şimdi dizilirken sanki beni selamladı



Yaşamın uzun sanılan göç yolları galiba rüzgarlı denizler aslında
bazen yolculuklar yorunca bırakacaktı okyanusun en ortasına
dengesi bozulan kuşlar gibi ezberlediği yerler yok olduğunda
kanat çırptığımız yaşamda soluklanacak adalar kaybolduğunda



Dümen yelpazesi izleyecek zamanı mıknatısın o pusulasında
bembeyaz dakronlar şişerken ilerleyecek rüzgarlar istikametinde
sahildeki babaya dolanan o halatın çıması kurtulurken dibinde
huzurlu bir el tutacak elini saçlarını uçuşturan denizin tuzlu neminde


YORGUN KUŞLARIN İSTİKAMETİ
DİNLENECEKLERİ O ADA
İNATLA ARIYORLARDI
HAVADA DAİRELER ÇİZERKEN HALA



HAYIRLI BOL DUALI KANDİLLER





saliha hanım
yine kayıp sayfalarım işte
şiir kıyısından akan yaşam ile