Kalbimin,
Çok eski bir hikayesi bu
Tanıştığımız ruhlar alemine dayanan
Her atışında seni dileyip zikrederken
Bir meleğin duası kadar masum
Bulana dek özleminden
Görünce hasretinden yanan



Sevgili ...!
İyi ki bu kalp topraktan yaratılmış diyorum
Eğer kağıttan olsaydı
Daha özlemin o ilk fitilinde yanar tutuşurdu
Ya demirden !
Hasretin o ilk kıvılcımında eriyip yok olurdu



Bir dilencinin eskimiş yırtık ceketi gibiyken yalnızlığım
Uzun zaman sonra gelen
Hasat mevsimi su içip terleri silenleri
Askerden sılaya dönenleri müjdeleyen tren sirenleri
Bahar mevsimi çiçek kokusuyla dans eden kırlangıç sesleri
Yıllarca beklediğim en büyük özlem
İşte gerçek mutluluk,
Taştan topraktan bu bedene
Nefes aldırıp, can katan ...



Sevgili ...!
Unutup ayrılmakmı dersin !
Düşünüp yazması bile çıldırtırken beni,
Dua edip yüzümü sürdüğüm KABE’nin örtüsündeki gözyaşlarım dururken
Yüreğim gibi,
Gözyaşlarımla sana yazdığım/yazamadığım
Şiirlerin mürekkebi bile hala kurumadı ...



Sevgili ...!
Hasretinden kancalarla
Mahkumken zindanlarda
O gün gelip te kavuşunca
Özledim diyen sevgililerin yüzleri kızarmazmı
Şairlerin vuslata dair yazdıkları ıslanıp bozulmazmı
Sudan sebepler yüzünden küsenlerin,
Yürekleri acımazmı için için
Özledim kelimesini icad eden Ecdadımın kemikleri sızlamazmı
Hepsi aynı anda ...



‘’ Ey yar, gözlerin yüreğime bağlı kördüğümsün, sen Amin diye ellerimden yüzüme sürdüğümsün ‘’




23.06.2013